Dirk de Wachter zei in Touché dat hij aan de lijven heeft ondervonden hoe belangrijk mensen zijn en de nabijheid van mensen. Dat is voor mij een understatement. Ik denk dat mensen het belangrijkste zijn in het leven van iemand. Eenzaamheid is langzaam doodgaan en jammer genoeg zijn er teveel mensen eenzaam in het leven. Ik ben zo blij om de kring van mensen om me heen die er elke dag stonden en nog altijd zijn. De vrienden waar ik niet zonder kan, de familie die me zo graag ziet en mijn eigen gezin die de warmte geeft die je op dat moment zo nodig hebt. Mijn hart bloedt als ik denk aan mensen die door zo’n diagnose moeten op hun eentje. Ik vond het al vreselijk dat ik door corona altijd en overal alleen naartoe moest.
Mensen in de zorg zijn zo belangrijk. Deze mensen doen je lachen, huilen en laten je even voelen dat je geen patiënt bent, maar een mens. Tijdens mijn chemo was er een verpleegster die me dat gevoel gaf. Ze was goud waard en zo zijn er gelukkig nog. Ze vroeg me hoe ik het deed zonder extra medicatie. De week erna vroeg ze me of ik was gaan wandelen. Ze was er met haar hele zijn en die mensen hebben we nodig. Allemaal. We zijn geen eiland, maar we zijn verbonden en die verbindingen zijn noodzakelijk om te functioneren, om te genezen, om te helen.