Sinds wanneer willen we allemaal een quick fix en zijn we niet meer bereid om er iets voor te doen?
Zelfs in de fitness valt het op dat mensen zich niet meer willen hard in zetten. Ze willen wel nog sporten, maar de resultaten moeten er snel zijn en liefst zonder af te zien. Genezen moet direct met veel medicatie, want we willen niet meer ziek zijn. Zelfs fietsen doet iedereen elektrisch omdat het snel moet gaan en liefst zonder hard te trappen. Boodschappen worden aan de deur geleverd en het liefste zouden we dat zelfs nog op de dag zelf wilen ontvangen. Als er iets is dat we willen; bol of amazon en het staat voor onze deur. Zelfs daar gaan we niet meer op wachten of sparen. We willen alles en wel nu zonder wachten of geduld. Iets leren vraagt tijd en het lijkt me dat er zelfs daar geen tijd meer voor wordt genomen. De kinderen moeten alles heel snel kunnen. De vraag die ik soms kreeg bij mijn baby was of ze al kunnen zitten, eten ze al patatjes enz.. Terwijl ik genoot van mijn baby die traag was met alles en zijn tijd nam om te zitten of patatjes te eten.
Zijn we echt een maatschappij geworden van de quick fix? Hoe komt het dat afzien/ geduld/ afwachten niet meer in ons woordenboek staat? Het is iets dat met me speelt. We zoeken altijd naar oplossingen. Dat is eigen aan de mens. Als er zich een probleem voor doet, willen we daar niet in blijven hangen en willen we dat graag oplossen. Als er nu even geen oplossing is? Sommige dingen vragen tijd en een oplossing is soms niet direct voorhanden. Daar kunnen we op de een of andere manier niet meer mee om gaan. Alsof we het niet meer kunnen verdragen dat iets er niet is of dat iets niet lukt. We leren niet meer om gaan met tegenslagen of dagen dat het minder gaat. Nochtans heeft iedereen dagen dat het minder goed gaat. Soms zijn die dagen lang, soms kort. Het leven bestaat uit een continue beweging van yin en yang, actie en rust, oorlog en vrede. Dat wil niet zeggen dat we ons moeten neerleggen bij tegenslagen, maar we kunnen ze wel aanvaarden en zien als deel van ons leven. Door mindere dagen te aanvaarden, mogen ze er zijn en zullen we ook de goeie, succesvolle dagen zien. Dan kunnen we ook aanvaarden dat we soms giga gelukkig zijn!